Archive for 2016

Tür: Dram, Suç, Gizem

IMDb: 7,3

Yönetmen: Reema Kagti

Oyuncular: Aamir Khan, Kareena Kapoor, Rani Mukerji

Bollywood filmlerinin Hollywood filmlerine kafa tutmasına bayılıyorum, bu işi de son derece başarılı tamamlıyorlar. Bir sonraki başarılı filmleri izlemek için sabırsızlanıyorum. Zaman eksikliği, üşengeçlik ve geriye kalan bir çok sebep yüzünden keşfedip izleme fırsatı bulamadığım filmlerden sadece bir tanesiydi Talaash. Aamir Khan'ın ismi geçiyorsa zaten bizim için anında kutsallaşıyor film. (Bunu biliyorsunuzdur zaten.)

Bu sefer o kadar farklı bir rolle izledim ki onu, ilk kez hatta. Filme dair hiçbir detayı beğenmeseniz bile Aamir Khan oyunculuğu hatırına sonuna kadar izlersiniz. Film içerisinde sadece bir polisiye hikayesi barındırmıyor bunu fark ettiğiniz her dakika "Yine yapmışlar yapacaklarını." diye düşünüp duruyorsunuz. Emsali olan bir çok hikayeye gerçekten on basar, başarılı bir kurgu. En sonunda sizi sudan çıkmış bir balığa dönüştürecek.

"Ruhlar çok üzgün insanlarla iletişim kurabiliyorlar, çok üzülürsen sana da gelirler."

Bir insanın sizi bir şekilde hiçbir zaman şaşırtmaması da aslında çok güzel bir şey. İyi veya kötü karşınızdaki insandan beklentileriniz hep stabil kalıyor bu sebeple, nasılsa ne yapacağını biliyorsunuz. Aamir Khan da öyle, hiçbir zaman yanıltmadı beni, yine yeniden parmağının değdiği bir işe bayıldım, bayılıyorum ve bayılacağım. Bizde bu hayranlığın oluşmasına sebep olan güzel kadın annem, ona daha çok bayılıyorum.

Film hakkında yorum yapacağım sandınız ama genelde izlediğim filmlerin hepsini yaşadığım hayatla yorumlarım, izlediklerimden çok daha fazlasını hissediyorum. Belki çoğu insanın göremediği, çoğu insana basit gelen sahneleri gözümde büyütüyorum ama benim için hepsi gerçek. Bollywood filmlerinin en can alıcı atışları da toplumsal olaylara, haksızlıklara karşı ayırdıkları sahneler bana kalırsa. Bir yerde bir kadının kaybolma haberi üzerine herkesin ne kadar da olağan karşılıyor olmasına sitem etmişti Rosie, haklıydı.

Hikaye içindeki hikayede kendinizi bulmak sizi ne kadar korkuturdu? Kendinizi bulacağınız bir sürü hikayeniz olsun, keyifle ve gerilerek izleyiniz. (İstemeseniz de baya bir gerileceksiniz çünkü.)

Tür: Dram, Romantik

IMDb: 7,0

Yönetmen: Maïwenn

Oyuncular: Vincent Cassel, Emmanuelle Bercot, Louis Garrel

Tony ve Georgio'nun kesişen yolları ve Tony'nin rastlantının dışındaki hayal kırıklıklarına şahitlik edeceksiniz. Hikayenin klasik olmasından şikayet eden çok fazla izleyici olmuş ama daha önce böyle bir psikolojik şiddete şahitlik etmemişsinizdir, eminim. Fransız filmlerini her zaman sevmişimdir, dram kategorisinde her zaman bir adım önde yer alırlar benim için. Oyunculuklarından, müziklerine her şeyleri izlemeden kabulüm ve sevdiğimdir. Mon Roi'de öyle oldu, izlemeden sevdiklerimden, İzledikten sonra taptıklarımdan..

Bir insanı sevdiğiniz zaman acı çekmeyi bile kabul ediyorsunuz, herkesin mutluyum diye övündüğü hislerin tersine siz mutsuzluğunuzdan övünüyorsunuz. Birbirlerinin frekanslarına çok hızlı ve tutkulu bir şekilde giriş yapan Tony ve Georgio'nun birbirlerine ne kadar ağır geldiklerine inanamayacaksınız. İstemek, beklemek, hayal kırıklığı Tony'nin hayatındaki en top hisler.

"Aşk, var olan en kuvvetli uyuşturucudur."

Hepimizin hayattaki beklentilerimize karşılık bulma şeklimiz farklıdır. Beklentilerimiz için kimimiz ağlayarak, kimimiz susarak, kimimiz bağırarak mücadele ederiz. Kimimiz kalmak için sınırları/sabırları zorlar, kimimiz gitmemek için biletleri yakar. Kimimiz de hiçbir şey yapmayız. Derinlerde bir yerde silik bir mücadele isteği vardır ama karşısındakinin bu mücadeleye karşılık vereceğinden emin olduğunu bildiğinden tek bir kelime ile bile bu savaşı kazanabilir.

Hayat, ya bulutlarda kalmaya devam edeceksin ya da o kadar yüksekten çakılacaksın yere. Yerin dibine.

Her şeyiyle çok fazla beğeneceksiniz, şimdiden iyi seyirler.

"Dünya sanki yepyeniymiş gibi, bugün sabahların ilki gibi, hala şafak vakti gibi. Doğrusunu söylemek gerekirse sayın katipler hali hazırda harcanmış olan bizi hayal kırıklığına uğratan kendi özgürlüğümüz. Gerçekten sevebilmek için sevgiye ruhunu verebilmek için kaybedecek bir şeyi olmamalı insanın. Pervasızca atılmaya cesaret etmek için, en katı hükümdarların en büyük fırtınaların düşüşünü görmeliyiz. Seninle hiçbir şeyi harcamamak için her şeyi yaşamış, her şeyi defalarca harcamış olmalıyız. Aşk yepyeniyken, tertemizken hiçbir şey değil. Fırtınadan önceki aşk seçim değil, biçim. Başıma bir şey geldiğinde, kazaya kurban gittiğimde, beni üzgün gördüğünde orada ol aşkım. Doğru sözü söyle, doğru bakışı bul. Evet aşkım, işte o zaman bana güven. Orada olacağım, ne olursa olsun. Kaçırmayacağım. İşte o zaman tek ses, tek ağız. Biz kazanacağız."

Tür: Romantik, Komedi
Yönetmen: Woody Allen
Oyuncular: Colin Firth, Emma Stone, Marcia Gay Harden
IMDb: 6,6

*** az biraz spoiler içerir***

"happiness is not a natural human condition"

*** spoiler tehlikesi geçti sayılır***

Son günlerde duyduğum en anlamlı tespit olur kendisi. Bir Woody Allen hayranı olarak yine şüphesiz izlediğim film diyebilirim. Baştan söyleyeyim Woody Allen zekasıyla sizi de alt edecek, eder. Çünkü Woody Allen. Adamın hali tavrı küstahlık değil resmen hakkı. Bayılıyorum ona; özellikle bu kendini beğenmiş ve zekasını gözümüze sokan hallerine. Başrolde de aynı Woody Allen özelliklerine sahip bir karakter var; oğlak burcu erkeği diyenler olmuş ^^
Filmin tadına geçecek olursam bu film ne bir Midnight in Paris ne de bir Vicky Cristina Barcelona ve benzerleri... Onlar kadar müthiş güzellik bahşetmediği gibi yormuyor da sadece herkes birbirini buluyor işte. 20'lerin Güney Fransası, kıyafetleri ve ufak tefek manzaraları mevcut.

1927 Berlin'inde dünyaca ünlü sihirbaz, Wei Ling Soo rasyonel ve tanrıya inanmayan; dualara enerjilere önem vermeyen sürekli sorgulayan ve usta kandırma yeteneğine karşın kesinlikle kandırılamayan bir sihirbazdır. Asla inanmadığı ve defalarca kez yalanlarını ortaya çıkarttığı medyumlar ise en büyük uğraşı olmuştur. Ta ki bir arkadaşının ona Sophie'ye karşı koyamadığını anlatana kadar. Nişanlısı Olivia'yla yağtığı tatil planından bile vazgeçerek bu işin peşine düşer. Fakat defalarca alt etme denemesine karşın Sophie o kadar masum ve savunmasızdır ki karşı konulamaz.

Filmin en önemli noktalarından biri halanın sözlerinde saklı. Açıkça; küstah beynin sana Olivia ile cennet birlikteliği yaptığını ve inanılmaz düzen, inanılmaz uyum sunmuş gibi gösteriyor. Ama tüm bunlara karşı Sophie'nin tek bir gülümsemesi her şeye eş değermiş gibi, diyor.

Öyle olmuyor mu, mantığın size dur dediği ya da tam tersi yap dediği şeyleri koşulsuz yapmaya başladığımızda kendimizi çok akıllı hissediyoruz. Halbuki istemediğimiz şeyler bile o arada aradan kaynayıp oluveriyor. Kalbi, aklı ve tüm her şeyi dozunda ve yerinde kullanabilmeli... Sahip olduğunuz hiçbir şey size hükmedememeli, ruhun bilincinde olmalı.

Sevdiklerinize sonsuza kadar kanacakmış gibi izleyiniz.

Tür: Dram, Romantik

IMDb: 7,6

Yönetmen: Stephen Daldry

Oyuncular: Kate Winslet, Ralph Fiennes, Bruno Ganz

Anlamsız gibi gözüken ama şaşırtıcı bir şekilde doyurucu gelen ilişkilerin gölgesinde hislerden çok dikkatimizi toplamamızı istedikleri tek yer var; Michael ve Hanna'nın birbirlerini neyin yerine koydukları.

2. Dünya savaşı sonrası Michael'ın Hanna'ya aşık olmasıyla başlıyor hikaye. Önemli olmayan onlarca detaya aldırış etmeden mutlu olmak istedikleri şekilde davranan iki karakter. Michael'ın isyanıyla devam ediyor; "Sen benim nasıl olduğumu hiç sormuyorsun!" Ne kadar dolu bir öfke. Herkesin anlayamayacağı anlayanın bir kaç kere okumasına sebep.

2008 yapımı film Bernhard Schlink romanı uyarlaması. Tabii ki dram, tabii ki efsane. Ekran karşısında sizi belki de kısa aralıklarla ağlatabilen nadir yapıtlardan. Romanı edinip okumanızı özellikle rica ediyorum. Detayların fazlalığında kısa sürede boğulup gideceksiniz. Ufak detaylarla karşılaşan Hanna ve Michael'ın birbirlerinde eksik gördükleri duyguları tamamlıyor olmaları, bir süre sonra birbirlerine yetersiz gelmeleri. Duyguların da yetersizliğe yönelmesi, hepsi hayat kadar gerçek.

Hanna'nın ortadan kayboluşunun üzerinden 8 koca yıl geçiyor, Michael ise hukuk fakültesi 2.sınıf öğrencisi. Profesör ve sınıf arkadaşları ile örnek bir duruşmayı izlemeye gidiyorlar. Michael'ın Hanna'nın sesini ilk duyduğunda kitlendiği sahnede yansıttığı oyunculuğu ayakta alkışlarım. Yavaş yavaş dava çözümlenmeye başladıkça Michael'ın da Hanna hakkında bir çok şeyi çözümlüyor olması sizi ancak bu kadar yaralayabilir. Bir insanın yanınızda olması sizinle olmasından daha az önemsizdir. Bir yerlerde kaybettiğine emin olduğu Hanna'yı hayatı boyunca koca bir yara gibi gözükse de unutamaz Michael.

Michael'ın gözlerinden ardı ardına dökülen gözyaşlarıyla izleyiniz.

Tür: Dram, Bilim Kurgu

IMDb: 6,8

Yönetmen: Shane Carruth

Oyuncular: Amy Seimetz, Frank Mosley, Shane Carruth

Beni her eserini doktora tezi titizliğinde hazırlayan Shane Carruth'la tanıştırdı, sıkça dolandığım çılgın sosyal medya paylaşımlarının birinde Kris ve Jeff'in görselleriyle keşfettim. Allahım, bu tarz iyi niyetli karşılaşmalara aşığım.

Bütünüyle bir zincirden oluşan dünyada yalnızca insanlar yok ne yazık ki. Daha duyarlı olması konusunda üzerine titrenmiş olan insanlığın hayvani bir içgüdüyle gelişimine şahitlik etmemizi istemiş bence Carruth. Sığ, soğuk, dar yaşam alanlarımızda ne kadar da zararlıyız. Farkında olmadan, zararsızmış gibi yaşıyoruz.

----- Birazcık spoiler bıraktım aşağı -----

Kris, hırsız tarafından etkisiz hale getirilip tüm yaşantısı sıfırlanıyor. Yaşantı demek ne kadar doğru bilemedim, kendini sadece işine kaptırmış insanların yaşamak için sadece nefes aldıklarını düşünüyorum. Yaşam, gülümseyecek bir kaç hikaye yaratamadığınızda anlamsız bence. Kris'in etkisiz hale gelmesi ardından hırsızın tüm söylediklerini bir robot gibi yerine getirmesini izliyoruz bir süre, içinde büyüyen deney kurtçuğunu vücuduna açtığı kesiklerle çıkarmaya çalıştığı umutsuz sahneler ise rahatsız edici olmalarına rağmen fazla gerçekçiydi.

Jeff, esas oğlanımızla Kris'in karşılaşmasıyla film anlamını ikiye katlıyor. Jeff'in de daha önce aynı hipnoza maruz olmasını vücutlarındaki izlerden anlıyoruz. Kris'in vücudundaki kurtçuğun çıkarılmasında bir domuza aktarımını sağlayan gözlemci adamın da farklı yöntemleri mevcut. Filmdeki bütün karakterler domuzlar da dahil birbirine fazlasıyla bağlı. Her birini hayatınızdaki hangi gerçekle bağlarsanız bağlayın sonunda aynı hissedeceğiz eminim.

İzledikçe düşünmeye yöneleceksiniz düşündükçe izlemeye elbette. Ama bir kere izlenecek bir film kesinlikle değil en az iki kere cevapsız kalan sorularınızı arayacaksınız detaylarda, iyi niyetle izleyiniz.

Tür: Komedi

IMDb: 7,6

Yönetmen: Jacques Tati

Oyuncular: Jacques Tati, Jean-Pierre Zola, Adrienne Servantie

Bilen bilir niye buralarda bir şeyler karaladığımı, ileri bir tarihte hayatın bir tarafında klasik telaşa kapılmışken yapabildikleri en güzel şey umarım bu filmleri izlemek olur. Kitaplıktaki kitapları okumak şartıyla elbette.

Bu ülkede yaşıyor olup kaderimizi bir köşede değiştiremiyor oluşumuzdan sonra hayal kurmayı da bıraktık sanıyorum, kendimden biliyorum. Bir şeyleri başımıza gelmesinden korkarak yaşıyoruz, kendimizi dahi düşünemediğimiz bu coğrafyada bir de sevdiklerimizi düşünmek zorunda bırakılıyoruz. Zor işte, böyle sıkıntılı zamanlarda elimizden hiçbir şey gelmiyor olmasıyla baş başa kalıyoruz.

Mon Oncle, Jacques Tati'nin ilk renkli filmi. 1958 yılının en iyi yabancı film oscar'ına sahip. Döneminin bana kalırsa dışa aktarılan fazlaca zeki projesi.

Dönemin popüler akımlarından Modernizm'i eleştiren Tati'nin kullandığı renkler, samimi, zeki ve kendine özgü anlatımıyla zaten pek çok ödülü toplamış. İzlerken özünüzde yatan fakat açığa çıkarsa öldürülecekmişsiniz hissine kapıldığınız yaşantınızı sert bir şekilde eleştirmiş Tati, yaşadığınız yerle kafanızda yarattığınız yaşam alanında ne kadar mutlu olduğunuzu sorgulatıyor bir yerde.

Modern hayat belki güzel, kendine hapsedici belki fazla şaşalı fakat olması gereken değil. Modern hayata geçiş öncesi yaşantı ile modern yaşantı arasındaki farkı geçiş sahneleriyle nasıl bu kadar güzel bağladığına hayran kalacaksınız. İki yaşam alanı arasındaki farklılıkları vurgulamaktan kendini kurtaramamış Tati, iyi de yapmış.

Modern yaşam alanında gürültü, teknolojik cihazların rahatsız edici sesleri arasında kibirden, böbürlenmekten ve gösterişten zor nefes alan insanlar varken eski yaşam alanında tam tersi hayattan zevk alan ve aldıkları her nefeste neşelenen bir ayrım var. Tati'ye göre böyle ama bana göre de böyle ki bu kadar sevdim filmi.

Fıskiye sahnelerinin hiçbirisini unutamıyorum, nasıl da gerçekçi. Arada kalmış çocuklar ve köpekler. Modernliğe kapılmış ebeveynlerin modern hayata doğmuş ancak mutsuz çocukları. Belki de herkes hayatından gayet memnundur ama ben modern hayattan memnun değilimdir, olamaz mı? Olabilir.

İki farklı yaşam alanı arasında gülümseyerek izleyeceğiniz harika bir hafta başı filmi, şimdiden iyi seyirler.

HAKKIMIZDA

Bizi Takip Edebileceğiniz Bağlantılar

POPULAR POSTS

Spotify

Katkıda bulunanlar

Blog Arşiv

İzleyiciler

İletişim Formu

Kötüye Kullanım Bildir