Dün bütün günümü hasta geçirdim dolayısıyla işe de gidemedim. Hava buz gibiydi, ben kırgın... Oturdum film izledim, hayallere daldım. Ruh halim benden acıklı romans filmler izlememi talep ediyordu, ona bile direndim; isyan ettim bu Perşembe... Dramsallıktan çıkıp disyopya filminde buldum kendimi, tabii ki aşksız savaş filmi bile olmuyordu. Burada da rastladım ruhumun ihtiyaç duyduğu inceliklere ve burada da benim için söylenmiş cümleler vardı hayata dair. Tam da kalbim dün dile gelseydi böyle bir cümle kurabilirdi: "Direnişinde muazzam bir güzellik var". -Ben de böyle seviyorum- Sevdiğim insanın hayata direnişi öyle muazzam bir güzellikte ki anlatamayacağım.
The Hunger Games gibi dediler, öyle izlemedim. Aynı The Fault in Our Stars oyuncuları vardı Shailene Woodley ve Ansel Elgart vardı onları hiç birbirine yakıştırmadığım için diğer filmi bile en son raddede izlemiştim ama burada o ön yargımı bile kırarak izledim.
*Theo James :) Tanrım bir an için çok beğendim, büyük sevap...
Yaşamak için, sevmek için, korkmamak için, bilge olmak için, fedakar olmak için ya da adil olmak için vesaire.. İlla bir yere ait olmak ya da bir grubun parçası olmak gerekmiyordu. Seçmek zorunda kalmadığımız hayatlar ne güzel! "Kimse kendini özgür sanan birinden daha iyi köle olamaz" diyorlar. Ne söz ama!
*Aramızda kalsın, film boyunca "Ya o Kate Winslet mi ?" diye sorarak bir hal oldum. O tabii :)
Kim olduğumuzu bilir gibi, isyan ateşiyle yanan kalplerimiz elbet bir gün buluşacak ümidiyle izleyiniz...
84. Oscar ödülünde En İyi Kısa Animasyon ödülünü almış, ruhunuzu bir kitapla özgürleştirebileceğinizi söyleyen kurgu. Kütüphanede unutulmuş bir kitabın okunduğunda unutulmadığını hissetmesini anlatıyor, oldukça iç huzurunuzu arttıracak. Sonuçta hepimizin kalbine giden yol kitaplar, keyifli seyirler.
Tür: Aksiyon, Bilim Kurgu, Gerilim
IMDb: 7,5
Yönetmen: Michael Spierig, Peter Spierig
Oyuncular: Ethan Hawke, Sarah Snook, Noah Taylor
Sıkı bir bilim kurgu türüne sahip olmasının yanı sıra bilim kurgu sevmeyenleri bile kendisine hayran bırakacak türden bir film. Zamanda seyahat ederek olmuş ya da olması mümkün olaylara müdahale ederek o olayların olmasını engelleyen, olaylara vesile olan suçluları yakalamaya çalışan zamansal bir ajanın hikayesini anlatıyor.
Hikaye mi bilmem, baştan sona kocaman bir şok geçirtiyor..
"Zaman makinesiyle geçmişe gidip bir şeyleri değiştirirsen şu andaki sen de bundan etkilenir ve yok olursun."
Son görevi için barda çalışan ajanımız ile John'un küçük bir sohbetiyle başlıyor hikaye. İlk yarı komple birbirlerini tanıma evresiyle geçiyor, itiraf ediyorum sonuna kadar anlamadım. Sohbet beraberinde oldukça ilginç olayları geliştiriyor, aslında sadece 1 günde yazılmış bir kitaptan uyarlanmış filmin aklınızda bu kadar uzun süre kalması/kalmaya devam etmesinin başarısından bahsetmek gerek.
İşte buradan sonrası spoiler'dan başka bir şeye benzemez. Bu soğuk günde kafanızı ısıtacak nefis bir film. 2014'ün bize bıraktığı nacizane eserlerden. Film hakkındaki yorumların kolay anlaşılmamasından ziyade sürekli kendi hayatınıza endeksleyerek izliyorsunuz, inanın çok beğendim!
Daha önce de sadece bir şekilde kapağından veya görsellerinden etkilenerek film seçtiğimi söylemişimdir. Konusunu okumak, hakkında izlemeden araştırma yapmak asla huyum değildir. Coen kardeşlerin 80. Akademi ödüllerinde fazlasıyla ödül topladığı bu filmi bu kadar geç keşfetmiş olmam rahatsız etmiş olsa da bestis listeme direkt giriş yaptı kendileri.
Llewellyn Moss Meksika yakınlarında geyik avında olduğu bir gün yolunda gitmemiş bir uyuşturucu pazarlığıyla karşılaşır. Fazlaca yüklü mal ve paraya orantı karşılaştığı ve kendisinden su isteyen bir yaralı vardır. Ancak Llewellyn ona yardım etmez ve parayı alarak oradan uzaklaşır.
" - Eğer geri gelemezsem anneme onu sevdiğimi söyle.
+ Annen öldü Llewellyn.
- O zaman ona kendim söyleyeceğim."
Su vermediği yaralı tüm gece onu rahatsız ettiği için tekrar aynı yere geri dönen Llewellyn bu hata sayılabilecek vicdansı davranışıyla kovalamacayı başlatmıştır. Buradan sonrası kendisini kovalayan seri katil Anton Chigurh(Javier Bardem) oyunculuğunu temsil ediyor. Bu şekilde bir para aklamanın kimseye faydası olduğunu görmedik filmlerde, Llewellyn'e de olacağından şüpheli izledim her sahnesini.
Anton'ın tüm hareketlerine, sakinliğe ve sonsuz derece zeki tavırlarına bayıldım. Bir insan nasıl karizmatik olduğu anda çirkin de olabilir. Filmin müziksiz oluşunu da ancak bittikten sonra anladım. Ama baştan sona adını kalbinize yazabileceğiniz oldukça tadında bir gerilim hikayesi. Kalitesini tartışmaya gerek bile yok.
Yaşıtım bir film var karşımda, kendini bana izletmesine tek sebep ise filmin adı. Benimle bir büyümüş herhangi bir organım gibi, hissettiklerimi ben doğmadan ortaya çıkarmışlar gibi. Tony Scott bu açıdan bir çok güzel düşünceyi kazandı, benim gözümde.
Clarence ve Alabama, tanışma hikayeleri oldukça ilginç. Tele kız olarak çalışan Alabama'yı Clarence ile fazla asosyal olduğunu düşünen ve bu seferki doğum gününde farklı bir şeyler yapmasını istediği patronu karşılaştırıyor. Güzel bir akşam geçirmelerinin ardından birbirlerinden fazlaca hoşlanan çiftin tek bir engeli var, Alabama'nın çalıştığı yerde sorumlu olduğu sorunlu tipli adamlar.
Clarence, Alabama'nın eşyalarını almaya gittiğinde fazlaca kök salmış bir kötü adamı öldürüyor. Alabama'nın eşyalarının olduğu çantanın içinde ise Alabama'nın eşyaları harici çok önemli bir şey var. İşte tam burada Alabama'ya onun için bir adamı öldürdüğünü söylediğinde Alabama'nın "ama bu çok romantik!" tepkisiyle beni vuruyor film.
Peşlerine çok sağlam bir uyuşturucu çetesini takan çift dillere destan bir yolculuk yapıyor, zengin olduklarını düşünerek. Clarence'in babası ve çetenin sicilya muhabbeti, Alabama'nın Clarence'in öldüğünü düşünüp silahı eline alışı ve birbirlerini ağır yaralı bir şekilde taşıma sahneleriyle tam bir bombaydı. Uzun zamandır böyle bir film izlememişsinizdir eminim, keşfediniz.
Oyuncular kısmını altı çizili olarak tekil yazmak isterdim. Bu kadar güzel bir oyunculuğu üstlenebilmek için bir karganın desteği mi gerekiyor? Hollanda yapımı film bu başarısına rağmen niçin bu kadar bir uca atılmış bilmiyorum. 64. Berlin film festivalinde iki ödüle sahiptir kendileri. Diğer üç ödülünden bahsetmiyorum bile.
Çocuğumun böyle yaşayacağını bilsem anında bir iki yumurta bırakacağım sağa sola. O nasıl oyunculuktur, o nasıl tatlı bir saç şeklidir yarabbim. Baştan aşağı tüm tebriği hak ediyor Rick Lens, alışması gereken yeni aile sisteminde arzuları ile gerçekleri ayırt etmeye çalıştığı kesit aktarılmış perdeye.
Kapak fotoğrafı ile anında izleme isteği uyandıran filmlerden, en azından benim için kapak önemli. İzlendiği anda asla pişman olmayacağınızı anlıyorsunuz, öyle bir güzelliği var. Gerçekliğe bir türlü hüzün bırakıyorsunuz, bazen rahatsız oluyorsunuz ama arada iyimserliğe ve o doğal çocukluğa gülümsüyorsunuz. Sonuçta aynı anda hem hüzünlendiren hem de gülümseten çok az şey yaşıyoruz fani hayatımızda.
10 yaşlarındasınız ve babanız dünyadaki en önemli insan, kazanmak istediğiniz şey sadece onun gönlü. Güzel bakışları, gülümsemesi. Jojo'nun ana amacı bu, buna ek sahiplendiği kargayı onun hakkında bir iki cümle bilgi aktarımları filmin başarısını ikiye katlamış. İlk aşk deneyimlemesi ise ekstra olmuş. Sonuçta bir kargayı sahiplenirseniz size ömrünüz boyunca dost olur, düşmanlığı ise oldukça trajikomik.
Ne hoş bir kelime değil mi? *Beklenmedik şeyler bulma şansı, *Kazara değerli şeyler keşifler yapabilme...
İnsanın tek kelime "Tesadüf" diye Türkçeleştiresi gelmiyor açıkçası.
Hayatımın sizler için çok küçük; benim için ise muazzam büyüklükte bir anını kaplayan konuyu içeriyor.
İzlediğim bazı filmlerde 'tesadüfleri siz yaratırsınız' mottosu hakimdi. Burada ise farklı bir bakış açısı var, "bekleyin tesadüfler size de ışık olacak, hayatınızı ona göre şekillendireceksiniz" diyor. Bu daha heyecanlı sanıyorum.
Başta ben de çok haksızca buldum, abartı buldum insan hayatının bu denli plansız bir şekilde su yoluna bırakılmasını, bu fikriyle örtüşmüyor benim hayat felsefem. Ama yine de çokça sevdim bu hikayeyi. Tam yılbaşı öncesi filminiz olabilir.
Hani şarkıda diyor ya "Belki de benim kağıt param bir şekilde döne dolaşa senin cebine girmiştir, olamaz mı? Olabilir..."
İşte onun filmi ^^
Belki o kağıt parçası dönüp dolaştığında hayatları 180 derece değiştirme yetkisiyle bütünleşiyordur. Bizler böyle yaşamıyoruz. Hayatımızın pamuk ipliğine sarılı olduğunu unutup onu halatlarla sıkı bir düğüm atarak bağlıyoruz sağlam kazıklara... -kendimizi böyle inandırıyoruz daha doğru aslında- Küçük tesadüflere seviniyoruz ama işaretlere inanmıyoruz.
İçinizi böyle küçük sarhoşluklar yaratarak ısıtacak bir hayata konuk olacaksınız.
Ecem ve ben hala dram filmleri kraliçesi olamadık.
Ecem,
Öğretmen olarak atanmayı beklerken orta yerimden bölündüm. Bir yarım turizme can veriyor diğer yarım yaşadığım duyguları filmlere alet ederek bu blogda dile geliyor.
İsminin birincisi Filmisyen'in sonsuz konfor sağladığı misafirlikteyim ^^
Ben,
Lojistisyen olarak çıktığım bu yolda ne olacağıma karar vermeye çalışmayarak savruluyorum. Burada da hayatıma dokunmuş filmler hakkında konuşuyorum.
.jpg)
